Af hverju ætlið þið að horfa á nýju Borat-myndina, ef þið eruð ekki þegar búin að því? Má ég giska? Af því þið fíluðuð fyrstu myndina? Af því þið viljið sjá hvernig Borat passar inn í Ameríku Trumps? Af því þið viljið sjá Rudy Guilliani gera sig að fífli? Af því þið eruð að vinna […]
Þessi umfjöllun er um fimmta þátt Ráðherrans. Alls verða þættirnir átta. „Ráðherrann í sjónvarpsþáttunum er einskonar Anti-Trump. Allt sem honum dettur í hug að gera væri eitur í beinum Trumps. En þeir eru líkir í því að þeir gera og segja hvað sem þeim dettur í hug á hverri stundu, hundsa alla aðra enda hafi þeir […]
Kófið heimtir alla. Meira að segja texta sem samdir voru ári fyrir kóf. Það var ekki nóg með að Hatari hafi spáð fyrir um auknar vinsældir andlitsgrímna og mögulegt fall Evrópu, þegar maður horfir á nýju Hatara-myndina A Song Called Hate þá heyrir maður „kóf“ þar sem einu sinni var tóm. Tómið heimtir alla Hatrið […]
Þessi umfjöllun er um fjórða þátt Ráðherrans. Alls verða þættirnir átta. Guð í vélinni, deus ex machina, var skáldskapartrix sem var svo ofnotað í Grikklandi til forna að hugtakið varð fljótlega að hinu mesta hnjóðsyrði og til marks um letileg skrif. Samt dúkkar það alltaf við og við upp kollinum ennþá – og sjaldnast til bóta. […]
Louise Glück er nýbakaður Nóbelsverðlaunahafi í bókmenntum. Glück er amerísk skáldkona sem fæddist í New York árið 1943, var lárviðarskáld Bandaríkjanna fyrir sextán árum og vann Pulitzer-verðlaunin árið 1993. Samt virtist koma flatt upp á flesta að hún skyldi vinna Nóbelinn. Eins og oft vill verða eru ákveðið rof á milli þess að lesa um […]
Þetta var í lok maí 1986 og Gleðibankinn féll af toppi vinsældarlistans. Þetta voru stórtíðindi, ég skynjaði það í rödd útvarpsmannsins. Ekki að Gleðibankinn væri fallinn af toppnum, nei, heldur að þungarokkshljómsveit væri kominn á toppinn í hans stað, gott ef ekki í fyrsta skipti í sögunni. Þetta voru auðvitað Van Halen-liðar með „Why Can‘t […]
Þessi umfjöllun er um þriðja þátt Ráðherrans. Alls verða þættirnir átta. Ég átti nokkrar forvitnilegar samræður eftir fyrstu rýnina um Ráðherrann. Einn benti á að lingóið og orðræða bæði Benedikts og aðstoðarkonu hans, sérstaklega Twitter-dæmið (sem virðist svona að mestu gleymt í þriðja þættinum) hafi verið afskaplega í ætt við Bjarta framtíð sáluga. Sem er hárrétt […]
Við lifum á guðlausum tímum, allavega á vesturlöndum, og það birtist ágætlega í bíómyndum, þar sem myndir sem bókstaflega fjalla beint um kristni eða aðra trú verða sífellt sjaldgæfari – myndir sem voru Hollywood-stórmyndir langt fram yfir miðja síðustu öld. Kristin minni má vissulega finna víða, þótt það sé mjög mis-djúpt á þeim, sem er […]
„Ég horfði á bestu hugsuði minnar kynslóðar tortímast úr brjálæði, svelta móðursjúka nakta. Skakklappast niður negrahverfin upp úr dögun í leit að heiftugri fíkn. Engilhöfða glannar sem brunnu af löngun eftir hinni fornu himnesku tengingu við stjörnumprýddan rafal næturmaskínunnar.“ Svona hefst Ýlfur Allen Ginsberg í þýðingu Eiríks Arnar Norðdahl, sem nú má finna í heild […]
Þessi umfjöllun er um fyrstu tvo þætti Ráðherrans. Alls verða þættirnir átta. Það er hægt að fara ýmsar leiðir að því að gera skáldskap um stjórnmál. Það er hægt að reyna að gera hann raunsæan – sem kallar vitaskuld alltaf á að sumum flokkum mun finnast skáldskapurinn raunsær og öðrum ekki, eftir hversu vel þeir […]
Krúttin (Mignonnes) er frönsk mynd sem þið finnið á Netflix undir nafninu Cuties. Og það er undir því nafni sem myndin hefur orðið alræmd, úthrópuð sem barnaklám og þaðan af verra. Það er því rétt að hafa ákveðna hluti bara á hreinu strax: Fólk sem heldur í alvörunni að Cuties sé pedófílamynd er tvenns konar; […]
„Að fara til Íslands áður en ég dey. Og að leika Hamlet.“ Þetta eru hinstu óskir Sven, þýsks leikara í myndinni Litla systir, Schwesterlein, sem sýnd var í aðalkeppninni á kvikmyndahátíðinni í Berlín, Berlinale. En við vitum að Sven er með hvítblæði á lokastigi, hvorug óskin er líkleg til að rætast úr þessu. Það er […]
Þegar Clementine finnst Joel vera að búast við of miklu af henni í Eternal Sunshine of the Spotless Mind þá heldur hún þessa stuttu tölu: „Too many guys think I’m a concept, or I complete them, or I’m gonna make them alive. But I’m just a fucked-up girl who’s lookin’ for my own peace of […]
Ég er að hugsa um að enda þetta. Þetta hvað? Þetta líf, þetta samband? Svarið við því er breytilegt í gegnum bókina, sem segir manni kannski að af einhverjum ástæðum séu bæði svörin nátengd. En allavega; við erum stödd í bíl með þeim Jake og … kærustunni hans. Hún er aldrei nefnd á nafn, en […]
Þegar Philip Seymour Hoffman dó, aðeins 46 ára gamall, þá fór ég strax að hugsa aftur um Synecdoche, New York. Um það hvernig ég hef sjaldan fundið jafn sterkt fyrir dauðanum og eftir áhorf hennar. Og hversu fullkominn hann var í þetta hlutverk, stór og mikill en samt svo einkennilega viðkvæmur og jafnvel brothættur. Þessi […]
Kvikmyndahátíðinni í Feneyjum lauk um helgina – fyrstu stóru kvikmyndahátíðinni sem haldin var í bíó síðan Berlinale lauk, sökum kófsins mikla sem frestaði Cannes, Karlovy Vary og fleiri stórum hátíðum, eða færði á netið. Það gæti vissulega orðið langt þangað til við fáum að sjá megnið af þessum myndum – en sigurmyndin Nomadland er þó […]
Kófið kom misvel við okkur. Fyrst var einhverjum huggum að allir væru á sama báti – en þegar á leið áttuðum við okkur á að það undirstrikaði bara hversu vel eða illa við vorum sett. Sumir bjuggu í stóru húsi með stóran garð, aðrir í litlum herbergiskytrum. Skyndilega var hvergi undankomuleið frá lífinu sem þú […]
Ímyndaðu þér að þú sért í bandi sem er klassískt one-hit-wonder. Og þessi eini smellur var kannski ekkert svakalega stór. En lagið er gott, þótt ákveðnir eitís synþastælar dragi það stundum aðeins niður. En svo, aldarfjórðungi síðar, þá kemur ábreiða – ekki sú fyrsta og alls ekki sú síðasta – en ný útgáfa sem er […]
Núna þegar rómans er víða orðin brot á sóttvarnarreglum er ekki úr vegi að ylja sér við sumarið 2004 – þegar tveir bestu rómansar aldarinnar komu út; Before Sunset og auðvitað meistaraverkið Eternal Sunshine of the Spotless Mind. Eilíft sólskin hins flekklausa huga, eins og Alexander Pope orti forðum daga. Hún er orðin sextán ára […]
Tenet er mynd um tímaóreiðu og því er kannski eðlileg fyrsta spurning fyrir rýni: hvar á ég að byrja? Byrjum hér: Við erum stödd í bíóhúsi, á fyrstu Hollywood-stórmyndinni eftir kóf, og ein aðalpersónan þarf að vera með grímu – af því skyndilega er heimurinn orðinn svo öfugsnúinn að engu er hægt að treysta lengur. […]
Við erum stödd í Schlupsk, erkitýpísku slavnesku krummaskuði árið 1919. Þar kynnumst við Herschel, fátækum gyðingi með myndarlegt skegg sem fellur fyrir henni Söru sinni, enda er hún með allar sínar tennur á sínum stað. Aðdráttaraflið er þó ekki eingöngu útlitið, þau eiga ýmislegt sameiginlegt líka, eins og það að foreldrar hennar voru myrtir af […]
Þið þekkið þetta vonandi, þennan bráðum 400 ára gamlan ljóðbút eftir John Donne. Enginn maður er eyland. Stefán Bjarman þýddi þetta meistaralega þar sem það birtist í formála Hverjum klukkan glymur eftir Hemingway, bókar sem notaði þessi orð sem leiðarstef. Í skáldsögu um spænsku borgarastyrjöldina, sem stundum var kölluð skáldastríðið, vegna þess hve margir rithöfundar […]
Við erum á tónleikum og það er kominn tími á að kynna bandið. Það fær oftast klapp, jafnvel þótt það sé misvel gert, en hefur einhver kynnt bandið af meira listfengi en Louis Armstrong sjálfur í myndinni New Orleans? Hann er staddur með landsliði djassleikara þess tíma – og kynnir þá sönglandi eins og um […]
Það er 1. október 1989. Við erum stödd í gömlu Sovétríkjunum, þar sem ungur piltur blikkar unga stúlku í sundi. Það er rómans í loftinu á meðan miðaldra konur gera leikfimiæfingar í lauginni, en þegar stúlkan stingur sér til sunds fara óvæntir atburðir að gerast. Nánar tiltekið: þrátt fyrir að vera alls ekki ófrísk þá […]
Tvöfalt gler. Tvöfaldur heimur. Gler sem aðkilur en sameinar um leið, því það er jú hægt að sjá á milli. Og líka nafnið á nóvellu eftir Halldóru Thoroddsen. Nýlegt fráfall skáldkonunnar litar lesturinn, enda bókin um ellina og dauðann. En líka kynslóðirnar og tíðarandann, bæði löngu liðinn og nýliðinn tíðaranda. Tíðarandann sem hin 78 ára […]
Aleksandr Lúkasjenkó í Hvíta-Rússlandi hefur verið við völd fimm árum lengur en sjálfur Pútín og hefur gert Hvíta-Rússland eitt lokaðasta ríki Evrópu á valdatíma sínum. Það var þó ágætlega lokað strax við upphaf valdatíma hans, en árið 1996 er sögusvið hvít-rússensku myndarinnar Krystalsvansins (Khrustal). Leikstýran Darya Zhuk er uppalin í Hvíta-Rússlandi en býr og starfar […]
Það er erfitt að þýða orðið Papicha. Þetta er alsírskt slangur yfir sætar, ungar, uppreisnargjarnar stelpur. Stelpur sem vilja mennta sig, stelpur sem vilja djamma eins og jafnöldrur þeirra hinum megin við Miðjarðarhafið og klæða sig eftir nýjustu vestrænu tísku. En þær Nedjma og Wassila eru sannarlega papichur, sérstaklega sú fyrri. Þær fara frá hrörlegri […]
Þegar Rio de Janeiro varð undirlögð af undirbúningi fyrir Ólympíuleikana 2016 þurfti Paxton Winters, bandarískur kvikmyndagerðarmaður og blaðamaður, að flytja úr virðulegu hverfi þegar leigan varð of dýr og fékk íbúð í einni af hinum alræmdu favelum, fátækrahverfum borgarinnar. Þetta átti bara að vera tímabundin redding en hann bjó þarna í sjö ár og varð […]
Við erum stödd á lestarstöð en við förum ekki inn í lestina. Þau Milla og Moses ögra sjálfu sér, fara að brúninni – hún daðrar við brúnina, hann teflir á tæpasta vað. Hann er hvirfilbylur sem kemur inn í líf hennar, lestin siglir af brautarpallinum og ekkert verður aftur samt. Þetta er blábyrjunin á Babyteeth, […]
Við sjáum bíl á hvolfi. Það er reykur og feigð í loftinu og óræð rödd, bernsk en þroskuð, færir okkur óræð skilaboð um að þetta verði nú seint allt í lagi. Fljótlega hittum við svo Idu, sautján ára stelpu sem var að missa móður sína í bílslysi. Sjálf er hún lítillega meidd á hendi, en […]